دانلود پایان نامه بررسی نقش پیش بینی کننده اختلال شخصیت و اختلالات خلقی در اقدام به خودکشی

۱-۱مقدمه

۱-۲بیان مساله

۱-۳ضرورت و اهمیت تحقیق

۱-۴اهداف پژوهش

۱-۵فرضیه های پژوهش

۱-۶متغیرهای پژوهش

۱-۶-۱-تعریف مفهومی و عملیاتی

۱-۶-۲-اختلالات خلقی

۱-۶-۳-اختلالات شخصیت

۱-۶-۴-اقدام به خودکشی

۱-۲مقدمه

۲-۲تعریف خودکشی و افکار خودکشی

۲-۳اقدام به خودکشی

۲-۴عوامل خطر در خودکشی کامل

۲-۵علایم هشداردهنده خودکشی

۲-۶نشانه­های مرتبط با خودکشی

۲-۷انگیره برای خودکشی

۲-۸علل خودکشی

۲-۹علل خودکشی در ایران

۲-۱۰نظریه­های خودکشی

۲-۱۰-۱-نظریه اشنایدمن

۲-۱۰-۲-نظریه فروید

۲-۱۰-۳-کارن هورنای

۲-۱۰-۴-دیدگاه جامعه شناسی

۲-۱۱اختلالات شخصیت

۲-۱۱-۱-گروه اول (A)

۲-۱۱-۲گروه دوم (B)

۲-۱۱-۳-سومین گروه  (C)

۲-۱۲اختلالات شخصیت و خودکشی

۲-۱۳اختـلالات خلقـی یا عاطفـی

۲-۱۳-۱-اختلالات افسردگی

۲-۱۳-۲-اختلالات دوقطبی(شیدایی- افسردگی)

۲-۱۴رابطه اختلالات شخصیتی با اقدام به خودکشی

۲-۱۵پیشینه­ی پژوهشی

و …

جهت مشاهده فهرست کامل مطالب این پروژه اینجا کلیک نمایید.

———-

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر اختلالات شخصیت و اختلالات خلقی بر اقدام به خودکشی بود.  بدین منظور ۵۴ نفر از افراد با سابقه اقدام به خودکشی به اورژانس بیمارستان‌های شهرستان بندرعباس به روش تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند علاوه بر این به همین تعداد نیز گروه شاهد از افراد عادی (بدون سابقه خودکشی)  با در نظر گرفتن همسان­سازی از لحاظ جنسیت،  سن، تحصیلات و وضعیت اجتماعی – اقتصادی توسط پژوهشگر انتخاب شدند.

جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و رگرسیون لوجستیک و تمیز با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج تحلیل تابع تشخیص نشان داد که اختلالات شخصیت می توانند افراد اقدام کننده به خودکشی را از افراد عادی تفکیک کنند.

علاوه بر این نتایج رگرسیون لوجستیک نشان داد که اختلالات خلقی بر  اقدام به خودکشی مؤثر است. نسبت بخت­های این متغیر برای اقدام به خودکشی برابر با ۳۰/۱۰ می باشد که جهت مثبت ضریبB  (۳۳/۲) نشان می دهد که این ویژگی احتمالا افزایش  خودکشی را در پی دارد. بطور کلی می­توان نتیجه گرفت که اختلالات شخصیت و خلقی پیش­بینی کننده­ی اقدام به خودکشی هستند.

واژگان کلیدی: اختلالات شخصیت، اختلالات خلقی، اقدام به خودکشی.

مقدمه
با پیشرفت انسان‌ها و درگیر شدن آن‌ها با موقعیت‌های جدید، واکنش‌ها و رفتارهای جدیدی نیز در جامعه انسانی بروز و ظهور یافته که گاه به نام معضل از آن‌ها یاد می‌شود. امروزه در بیشتر جوامع می‌توان رفتار همراه با خشونت را در تعاملات افراد مشاهده کرد و گاه وضعیت فجیع‌تر، خشونت علیه خود و اقدام در نابود کردن خویش است که با نام خودکشی از آن یاد می‌شود.

مطالعات و پژوهش‌های متعددی در حوزه روان‌شناسی، علوم اجتماعی و پزشکی در ارتباط با این پدیده انجام گرفته است و هر کدام سعی کرده‌اند از دیدگاه خود و زاویه‌ای متفاوت به تحلیل، تبیین و سبب‌شناسی آن به جهت کاهش میزان وقوع آن بپردازند که سهم به سزایی در کاهش و انجام اقدامات پیشگیرانه داشته‌اند، اما نتوانسته‌اند به طور چشمگیری، آن را در جامعه کاهش دهند، چه بسا که باز هم در جوامعی، افزایش آن، متخصصان و کارشناسان را نگران کرده است.

جامعه ایران با فرهنگ و پیشینه قوی خود، از این آسیب مصون نمانده و نگرانی‌های مربوط به آن، هم چنان در مباحث علمی وجود دارد.  طبق آخرین آمارها، سن خودکشی در ایران به سن زیر ۱۹ سال رسیده است و فراگیری قابل توجهی که بین نوجوانان و جوانان داشته است، بیانگر این واقعیت است که باید به خودکشی فارغ از جنبه‌های سیاسی، به عنوان بحرانی اجتماعی و یک مساله پزشکی حاد و اورژانسی توجه جدی نمائیم(خزایی و پرویزی، ۱۳۸۲).